Gökbilimciler, keşfettikleri bir yıldızın farklı bileşimi nedeniyle onun, patlayan yıldızlara ilişkin mevcut anlayışımıza uymayan bir süpernova tarafından zenginleştirilmiş olması gerektiği sonucuna vardı. Bu olayı yeniden yapılandırma çabaları, birinci nesil dev yıldızların davranışlarıyla ilgili muhtemelen büyük bir şeyi gözden kaçırdığımızı gösteriyor.
Sloan Dijital Gökyüzü Araştırması (SDSS)1999’da 13.000 ışıkyılı uzaklıkta J0931+0038 Etiketi verilen dev bir kırmızı yıldız tespit etti. Yıldızın rengi ve galaktik haledeki konumu bakımından sıra dışıydı, ancak olağanüstü bir şey değildi. Bu nedenle, SDSS’nin geçen yıl spektrumunu ölçmeye başlamasından önce 20 yıldan fazla bir süre boyunca göz ardı edilmişti.
Chicago Üniversitesi’nden Dr.Alex JiBir açıklamada, “Spektrumu görür görmez, nasıl daha fazla bilgi edinebileceğim hakkında konuşmak için ekibin geri kalanına hemen e-posta gönderdim” dedi.
İlk yıldızlar yalnızca hidrojen ve helyumdan oluşuyordu ancak daha sonraki nesillere dahil olan daha ağır elementler üretiyorlardı. Bu oluşumlarda bazı unsurlar birbirine eşlik etme eğilimindeydi. Örneğin, bir yıldızdaki ağır elementlerin toplam miktarı genellikle demirin hidrojene oranına göre özetlenir; demir için diğer her şeyin bolluğunu tahmin etmek için uygun bir başlangıç noktası sağlar.
Ancak bazen bu genel kurallara uymayan yıldızlar da olabiliyor ve J0931+0038 buna uç bir örnek. Bu yıldızda, periyodik tablodaki tüm tek sayılı elementlerin, her iki taraftaki çift sayılı elementlerden daha az olduğu görülüyor. Atomik ölçekte demirin hemen üstünde yer alan nikel, çinko gibi elementlerin bolluğunda da, onun hemen altında yer alan titanyum gibi elementlerin bolluğunda da bir zirve gözleniyor. paladyum olarak.
Ohio Eyalet Üniversitesi’nden Profesör Jennifer Johnson“Bazen bu özelliklerden birini tek bir yerde görüyoruz ama daha önce hepsini aynı yıldızda hiç görmemiştik.” dedi.
Barbenheimer Yıldızı
J0931+0038 muhtemelen oldukça eski olmasına rağmen, yalnızca helyum ve muhtemelen bir miktar karbon üretmiş olabilir; dolayısıyla diğer elementler, onu yaratan süpernovanın mirası olmalıdır. Böyle alışılmadık bir kombinasyonun oluşması için inanılmaz bir patlama olması gerekir. Geçen yılın bilinen kültürel heyecanına değinen SDSS ekibi, bu yıldıza “ Barbenheimer Yıldızı“adını verdi.
Barbenheimer yıldızının doğasının belirlenmesine yönelik arayışlar uzun süre devam edebilecek gibi görünüyor. Ekip, bu yıldızın kütlesinin Güneş’in kütlesinin 50-80 katı aralığında olması gerektiğini düşünüyor. Büyük yıldızların süpernova patlaması yerine doğrudan kara deliklere çökeceği düşünülüyordu ancak şimdiye kadar hiç kimse J0931+0038’i başka bir biçimde açıklayamadı.
Berkeley’deki Kaliforniya Üniversitesi’nden Dr.Sanjana Curtis“Şaşırtıcı bir şekilde, mevcut hiçbir element oluşumu modeli gördüklerimizi açıklayamıyor” dedi. “Bu sadece ‘tamam, orada burada bazı şeyleri değiştirebilirsiniz ve işe yarayacaktır’ değil, neredeyse tüm element modeli kendisiyle çelişiyor gibi görünüyor” “
Her ne kadar teorik fizikçiler bu element kombinasyonunu üretebilecek patlama tipini modellemek için büyük çaba harcayacak olsalar da, gizemi çözmenin anahtarı muhtemelen karşılaştırılabilir yıldızlar bulmak olacaktır. İdeal durumda, Barbenheimer şekilli bir süpernovayı gerçekleştiği anda yakalayabiliriz, ancak J0931+0038’e benzer bileşimlere sahip daha fazla yıldız da bunların nasıl oluştuğunu belirlemeye yardımcı olacaktır.
Günümüzde Güneş’in 50 katı kütleye sahip yıldızlar mevcut olmasına rağmen oldukça nadirdirler. Ancak Barbenheimer yıldızının oluştuğu erken evrende bunların daha yaygın olduğu düşünülüyor, dolayısıyla J0931+0038 gibi daha fazla yıldızın onların ölümünden sonra kalması bekleniyor.
Keşif ve ön analiz Astrophysical Journal Letters’da yayınlanacak, ön baskı ise ArXiv.org’da mevcut olacak.
